Stilll
is slechts één alias van Diane De Moor. We deelden een tijd dezelfde studio maar het was pas
achteraf dat ik dieper in haar muziek dook. Daar lijkt ze ook bedachtzaam mee, met het delen van
muziek, in afwachting van een puzzel die zichzelf lijkt te voltooien.
[12-12-2020]
Het laatste project dat ik deed was
in de VaartKapoen in Brussel. Samen met een groep muzikanten die ik niet kende maakten
we een week lang muziek om op het einde van die week een concert te spelen. Dat ging
door op de laatste avond vóór de lockdown. De laatste keer dat die zaal vol was. Dat was
kei plezant.
Zijn daar opnames van?
Ja, we zijn er nog altijd op aan
het wachten. Het was zo van: ‘ja, het is corona, dus.’ Haha.
Deze thee is lekker.
Ja, die is goed hé.
Dus eigenlijk wil je een platform creëren. Ah, ik haat dat woord.
Ja, is er een ander woord voor platform?
O, ik ben daar al zo vaak op gebotst. Ik had een paar jaar geleden ook een
idee om een label te starten. Daar ben ik inmiddels al vanaf gestapt omdat ik niet om kon
met de definities. ‘Collectief’, ‘samenwerking’, ‘samenleving’,… En dan kwam ik bij
‘platform’ en was mijn goesting helemaal verloren.
Haha!
Platform… Dat is toch echt een stom woord. Huis, tafel, … Dat vind ik dan
mooiere woorden. Objecten die ook samenhorigheid oproepen.
Dat is mooi.
Dingen die iets omsluiten. Die mensen samenbrengen.
De instructie is een probleem.
Ik ben benieuwd naar de lijn die naar boven zal komen.
De kern is wel de nood of de wil om, met de mensen bij wie je iets voelt
en waarbij je denkt dat dat wederzijds kan zijn, om met die energie iets te doen. Het is
zonde om dat niet te doen.
Het doel gaat verloren. Daar wil je niet naartoe.
Door het niet te weten, en de vorm open te houden.
Ja, dat je een platform creëert.
Aah, weer dat.
Haha. Of een opening.
Opening. Goed woord.
Opening, oké.
Oké.
Tafel en opening. We zijn er bijna.
Die hoeveelheid, dat vind ik een moeilijk idee. En we blijven muziek op
die hoop gooien. Elke dag opnieuw prachtige dingen. Hoe begin je daaraan?
Ik word er angstig van.
Ja, ook als iemand die zelf muziek maakt, vind dat moeilijk, die behoefte
om daar telkens weer aan toe te voegen.
Ja. Het is zoals een ster in het heelal, of een atoom. Wat is de betekenis
tussen de massa ervan?
Mijn grootste school in de laatste jaren was youtube. Je mag dat echt niet
onderschatten. Ik graaf daar. Je komt daar dingen tegen… Je moet dat echt doen, Adriaan.
Over super specifieke dingen. Ik kijk bijna elke dag naar filmpjes van een dude die
gitaarpedalen analyseert.
Je denkt dat je ergens op een eilandje zit, maar je zit met tienduizenden
mensen naar dezelfde filmpjes te kijken.
Wil jij nog richting de post om jouw pakketje af te geven?
Ah ja. Eigenlijk wel. Tenzij dat jij...?
Dat is goed voor mij.
Kleine wandeling. Nog met zonsondergang.
Hoe laat is het?
Kwart na vier
Oké, beetje frisse lucht zie ik wel zitten. En daarna ga ik richting huis.
Ja.
Stuur jij eigenlijk jouw muziek naar labels ofzo?
Nee.
Waarom niet?
Eerst wil ik voor mezelf een verhaal af hebben. Ik zie het als een verhaal
van een paar uur, waar stukken uitgesneden worden. Maar ik weet nog niet over hoeveel tracks
het gaat en welk verhaal ik vertel. Binnenkort.
Binnenkort.
Ja, ik ben er bijna.
En als je dan nu aan muziek werkt, zit dat dan in je achterhoofd?
Ja.
Of maak je muziek en denk je achteraf na over de betekenis?
Het zit altijd in mijn hoofd. Maar dan bots ik op een geluid en begin ik
iets helemaal anders te maken. Hier, ik zal iets laten horen, super poppy.
Zo meteen hoor je het aan de synth.
Ik krijg terug vertrouwen dat de clubs ooit weer opengaan als ik dat hoor.
En nu komt de baslijn, als je hem hoort toch.
Ja, kei goed.
Ja maar nee, dit is totaal niet waar ik naartoe wil. Snap je? En opeens
was dat daar.
Zullen we zo gaan? De Keyzerlei hier.
Ik vind dit wel een prachtige plek.
Ja hé, dat is fijn hé. Of niet? Of was dat sarcastisch?
Euhm. Dubbel. Het is een heel fascinerende buurt dit.
Stationsbuurt hé.
Ken je Kali Malone?
Ja, prachtig.
Ah, zalig. Ja, mooi hé.
Maar dat kan toch niet, de post moet toch open zijn?
Aah nee, zaterdag.
We zijn toch vrijdag? Oh my god.
Nee we zijn zaterdag.
Oh my god. We zijn zaterdag. Marginaal.
Haha!
Ah, maar het is al gefrankeerd? Hier is een bus waar je het in kan steken.
Ja, maar die leek mij precies niet groot genoeg.
Oh my god. Ja toch he?
Hmm, geen track & trace. Ik ga er gewoon een foto van pakken als bewijs.
Of een filmpje van het moment waarop je het pakketje in de bus duwt.
Dit is beroepsmisvorming. Echt.
Ja hé?
Ja, dit gaat goedkomen. Heb er vertrouwen in.
